Gedicht van de Week

Elke week belicht onze huisdichter een situatie die zich in het Land van Maas en Waal afspeelt of heeft afgespeeld. Daarmee zal bij vele herkenbaarheid worden opgeroepen en komen herinneringen boven. De ene keer met een knipoog, de andere keer met een verdrietige toon. Elke week weer een greep uit het leven van de Maas en Waler, toen of nu.

Rooie Teus

Door Rinie van Haren

Alleman hier in ut durp
die kende rooie Teus.
De haore stonde altèd wild
en groeiden uit zun neus.

Dè t-ie bang waar vur de frallie
wier over Teus verteld.
Mar ôk dè t-ie ut miste
op zun moeder waar gesteld.

Mar umgekeerd, dè is echt waor,
zaat die angst ôk bij de vrouwen.
Die dochten dur zijn uiterlijk:
Teus is nie te vertrouwen.

Van d’n ene op d’n eand’re dag
is moeder plots gesturven.
Ut huis en alle boedel
hè Teus ammaol ge-urven.

Ut ware mar geruchten,
mar d'r wier zachtjes verteld,
dè Teus in-ins schatrijk waar.
Daor zaat nogal wè geld.

Teus ging naor de barbier,
liet zich ôk nètjes kleeje.
En mi dè nije vurkomme,
waar Teus al gaauw tevreeje.

Of de duuvel d'r mee spulde:
De vrallie stonde in de rij.
Teus hâ vort alle daag
un eander aon zunne zij.

Tussen al ut vrouwevolk
dè is wè 't-um nou verheugt.
Hij geniet nou dubbel op
van zun ingehaolde jeugd.