Gedicht van de Week

Het gedicht van deze week neemt ons mee terug in de tijd. In een periode dat een pastoor aanzien genoot in zijn parochie. In zijn kerk bepaalde hij wat er gebeurde. En tegenspraak werd niet geduld, en al helemaal niet tijdens een Heilige Mis. Totdat onderstaande gebeurtenis zich voordeed en de dorpssmid het woord nam in een volle kerk nadat hij werd uitgedaagd door de pastoor.

De smid en de pastoor

Door Rinie van Haren

De smid en de pastoor,
konne nie same dur één deur.
Es ze mekaor mar zagen
dan was ‘r al malheur.

Op unne zondag in april
prikte de priester vur alleman.
Over ut dèèlen van vijf broje
aon liefst vijfduuzend man.

Mar in z’n enthousiaste bui-j
nao un klèène onderbrèking,
ging ut mis en makte de pastoor
ongemerkt un versprèking.

Hij verkondigde in z’n woord
per abuis over vijfduuzend mikke.
Bestemd vur sléchts vijf miense
In de kerk vol verbaasde blikken.

Toen de pastoor laoter die wèèk
langs de smidse kwaam geloope
Lachte de smid: ‘Gao de naor de bakker,
Um nog wè mik te kope?’

Die zondag corrigeerde de pastoor
z’n idder gemakt abuis:
‘Gin vijfduuzend brooj mar vijf,
vur vijfduuzend man, zo was ‘t juist.’

En hangend op de prikstoel,
z’n ogen op de smid gericht.
‘Kun-de gij dè ok misschien?
Of is dèèle te moeilijk wellicht?’

De smid stond rechtop in zunne bank.
Hij knikte toen ie lachend zee:
‘Mi ut overschot van veurige wèèk
wit ik zeker dè ut gee.’