Gedicht van de Week

Elke week belicht onze huisdichter een situatie die zich in het Land van Maas en Waal afspeelt of heeft afgespeeld. Daarmee zal bij vele herkenbaarheid worden opgeroepen en komen herinneringen boven. De ene keer met een knipoog, de andere keer met een verdrietige toon. Elke week weer een greep uit het leven van de Maas en Waler, toen of nu.

Tilleviesie

Door Rinie van Haren

Twee miense zitte bij mekaor
en zitte wè te praote.
Over de hobbies van hun vrouw
over hun doen en laote.

‘Die van mèn die haokt en brèi-jt
nèèi-jt alles aon mekaor.
Ze makt van alles mi de heand.
Tis prachtig, werk’luk waor.’

‘De mènne zit d’n hillen dag
mar op dè ding te zeppen.
Ze springt zo over elk kanaol
ut lèk wel fierljeppen.’

‘Bedoelde gij dè ze gedurig
tilleviesie zit te kijke?
Daor is toch op de langen duur
himmaol niks mee te bereiken?’

‘Och, ’t is nou immoal echt heur ding.
Want ès ge altèd zit te nèi-jen,
dan motte op ’t langelest
oew huis nog uit gaon brèi-je.’

‘Nee, dan die programma’s die d’r zijn.
D’r is gin moer mèr aon.
D’n ene nao d’n eand’re soap.
Of un verbouwing kum d’r aon.

En es de zommer daluk kum
dan blijve ze mar herhaole.
Tis gewoonweg te schandalig,
dè ge daorvur mot betaole.

Ut gesprek lup alsmar hôgger op
die twee mi dè gekijf.
Ik geleuf ès dè nog langer duurt,
ik d’r un gedigje over schrijf.