In memoriam – Henry Engelaer

Door Rinie van Haren

Henry Engelaer – hij is dan 79 - komt naar me toe lopen en steekt meteen zijn hand gastvrij naar me uit. Zijn baseball petje bedekt zijn grijze haardos en een deel van zijn voorhoofd. Het gesprek begint al meteen over de bijzonder fraaie kotter, die, weliswaar nog helemaal tussen steigers - in glanzende blauwe lak staat te pronken in zijn werkplaats. De vakman, die zijn hele leven al jachten bouwde, vertelt over zijn project dat aanvankelijk twee jaar had moeten duren, maar door allerlei omstandigheden uiteindelijk al bijna vier jaar in beslag neemt. Het is in die werkplaats aan de Trambaan de eerste ontmoeting die ik in oktober 2013 met hem heb en daaruit ontstaat een blijvende vriendschap.

Henry Engelaer komt uit een schippersfamilie met acht kinderen. Henry begint zijn arbeidzaam leven bij Ravenstein BV in Deest op advies van zijn vader. Daar heeft Henry de basis geleerd voor zijn latere beroep als scheepsbouwer. Na zes jaar vestigde hij zich in Beneden-Leeuwen. De scheepswerf, die tientallen jaren onder zijn leiding heeft gedraaid, begon op een werkschip in de Strang. Later werd een loods gebouwd in de Waterstraat, tegenover Willems BV. Die loods werd al snel te klein doordat grotere opdrachten konden worden binnengehaald. Nog weer later werd een derde, nog grotere loods aangebouwd. In 1998 verkocht hij zijn bedrijf en besloot om samen met zijn vrouw Annie een wereldreis te gaan maken met hun zeiljacht Adios Labor. Die reis nam uiteindelijk drie jaar in beslag en delen van het reisverslag werden regelmatig doorgestuurd naar De Waalkanter, waarin dus hun belevenissen waren te volgen.

Bij thuiskomst had Henry er moeite mee om stil te blijven zitten. Tal van kleine en grotere projecten ondernam hij, waarvoor hij soms onderdelen haalde uit alle werelddelen. Op één van die reizen vanuit Seatle, las Henry op de terugweg in een tijdschrift een interessant verhaal over het bouwen van houten boten. Het fascineerde hem enorm, juist omdat het materiaal hout hem vreemd was. Daarin zat vooral de uitdaging. Avond aan avond was Henry bezig met tekenen en het idee om zelf een boot te gaan bouwen liet hem niet meer los.

Op 1 januari 2010 richtte hij een werkplaats in aan de Trambaan en begon met de bouw van het gaffelgetuigd kotterjacht. Henry legt uit, dat een kottergetuigd schip twee voorzeilen voert en het daarom een kotterjacht is. De lengte is 7.15 meter. De kiel is gemaakt van eikenhout. De romp is gemaakt van mahonie en de buitenkant is dakpansgewijs beplakt met teakhout, zodat de karakteristieke afwerking ontstaat. Het dek is helemaal van teakhout. Henry legt uit hoe moeizaam het soms was om aan de juiste onderdelen te komen. Wandspanners waren over de hele wereld niet verkrijgbaar in koper, daarom heeft hij ze nog speciaal moeten laten bewerken in België om het gewenste resultaat te verkrijgen. Maar ook de bevestigingsknoppen waren niet verkrijgbaar en zijn speciaal op maat gemaakt. ‘Dat zijn zaken, die kun je niet plannen’, zucht Henry en hij schuift zijn petje even over zijn hoofd naar achter en weer terug. Ook het lange koude voorjaar zat hem dwars. Het was te koud in de loods en warm stoken was niet mogelijk. Daardoor moest keer op keer het verven worden uitgesteld en bleven vervolgklussen langer liggen.

Uiteindelijk kon op zaterdag 26 oktober de Lady Realwood ten doop worden gehouden in de Leeuwense Strang en de belangstelling was groot. Er was daar aan die Waalbandijk een Henry die nauwkeurig elke beweging volgde om te kijken of de gehele operatie naar planning verliep. Maar er was ook een Henry aanwezig die innerlijk trots was. Voor het eerst in zijn lange loopbaan was er uit zijn handen een houten jacht gebouwd. ‘Ik heb mezelf aangeleerd in hout te bouwen zoals ik dat ook in staal en aluminium heb gedaan’, vertelde Henry mij destijds.

Na dat fantastische project kruisten onze wegen zeer frequent toen Henry de taak op zich nam om de pr te gaan doen voor de Seniorenvereniging. We communiceerden veel en prettig met elkaar en zochten elkaar ook op voor elkaars mening over allerlei zaken. Wat was hij trots toen hij vertelde van de komst van zijn achterkleinkinderen. Met zijn achterkleinzoon kwam er zelfs een vierde generatie mannen Engelaer waarmee hij vorig jaar nog het weekblad haalde.

Zijn brede interesse en zijn boeiende schrijfkunst zouden naar de laatste plannen worden ingezet voor nieuwe input voor Blik op Beneden-Leeuwen. Hij was stellig in zijn meningen en recht door zee. Je wist met Henry altijd precies welke koers hij wilde varen. De eerste aanzet voor het aanleveren van teksten voor Blik op Beneden-Leeuwen had juist vorm gekregen toen het onverwachte gebeurde. Geheel onverwacht overleed Henry op vrijdag 9 april en daar ben ik niet alleen van geschrokken maar ook van onder de indruk. Al heeft Henry een hogere leeftijd mogen bereiken, zo abrupt kwam er een eind aan zijn leven. Ons medeleven gaat uit naar Anny, naar hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Ik zal me Henry blijven herinneren als een geweldig vakman, maar vooral ook als een vriend. Adios Henry, rust zacht.