Ge hoeft gin moeite te gaon doen
om te zuuke waor ut ligt.
Ut zwerft nou immaol overal,
soms is ut werk’luk gin gezicht.

Want zonder d’r bij nao te denken
terwijl de auto verder rijdt,
gooien miense achteloos,
de rotzooi, ja dè wil men kwijt.

Blikskes, plastic en papier,
ut makt ze allemaol niks ût.
Al rijend dur ut landschap
gee ut dur de open autorût.

Kaugum en sigrettepeuke,
döskes, dupkes, bèkskes friet.
De wèèlde van de maotschappij
is wè ge in de bermen ziet.

Gelukkig zijn d’r ok nog miense
die elke wèèk de strijd aongaon.
Die ruimen al ut afval op.
Die gewoon hun menneke staon.

Gehuld in un oranje hèske
mit un knijper en un zak,
lopen ze dan dur de bermen.
Maken schôn mi groot gemak.

Struinend langs de slôtskeant,
en de bermen langs de weg.
In plantsoenen en langs dijken,
onder struiken of un heg.

Doelgericht duun ze hun rundje
dur de wijk en over paden.
Een dikke duim vur al die miense
van de Zwerfafvalbrigade.