Gedicht van de week

Niet zelden is er in onze maatschappij meer oog voor materialisme dan voor de medemens. Zelfs in gezinnen komt het ooit voor dat men zich drukker maakt om de boedel dan om de eenzame ouder. Onze huisdichter las onlangs in de krant een artikel over een interne familiaire strijd om de boedel en dat gaf inspiratie voor onderstaand gedicht.

Verlore tèd

Door Rinie van Haren

Al jaore is d’r onderling un ongekende strijd sinds moeder is gesturve wordt gin middel mèr vermijd

Stiekem achter vaoders rug trekken bruurs en ôk de zussen slinks aon allerhande grèi-j alleen de duvel zit ertussen

‘ik wil laoter gèèr die vaas die daor stee op de schouw.’ ‘En ik wil heel graag mama’s stoel, die ‘k altèd al hebbe wou.’

De boel wor stilaon al verdèèld terwijl vaoder d’r nog is. D’r wor nou al fel gestreeje um die miens z’n erfenis

Ze moeste zich gaon schame um dè hebberig gedrag Gif die miens mar ’s meer aondacht in plats van ‘Slao-j oew slag’

Ze zouwe bètter motte wete en stoppe mi die strijd de tèd die hum gegeven is wordt zo verlore tijd