Houd moed

Door diaken Peter de Snoo

Iedere dag is er een om te beleven en te leven. Mijn morgen begint met een gebed en een van de eerste regels zijn: “Spreekt elkaar moed in. Elke dag, zolang het ‘Heden’ duurt (Heb.3,13)” Nu we ons in een pandemie bevinden lijkt dat moeilijk, maar ervan uitgaande dat géén mens volmaakt is, mogen we het toch proberen elkaar te ondersteunen. Na het gebed neem ik bij het ontbijt de krant door. Tot aan het avondnieuws hoor ik helemaal geen reclame of nieuws omdat ik luister naar uitzendingen van Radio Maria (app, internet of de DAB+ Radio) en betrap ik me er weleens op ongemerkt mee te bidden. Invloed van de media is dus gering en al die meningen links en rechts, boven en onder beïnvloeden mij niet. Zodoende kan ik fluitend door het leven gaan, op de fiets, thuis, tijdens het lappen van de ramen en noem maar op.

Iedereen heeft zo zijn gebreken en ook ik, maar dat neemt niet weg dat ik kan genieten van de onvolmaaktheid van de medemens, dat we al met de geboorte hebben meegekregen of in de loop van ons leven gegeven is. Bij een uitvaart mogen we dankbaar zijn dat we een dierbare overledene hebben mogen kennen. Soms is het een lang leven geweest maar ook een wiegendood schudt ons wakker. En zo blijkt eens te meer dat we niets in te brengen hebben met al onze kennis over het leven en hoe dat zou moeten zijn en voor hoe lang. Maar als we weigeren op te staan, niet onze zorgen en verdriet bij Hem neer te leggen zijn er meerdere doden, dus ook de levende is dan gestorven.

Laten we samen elkaar moed in spreken, niet naar de vele meningen luisteren maar elkaar warmte schenken, een telefoontje, een briefkaart, een bloemetje en wat al niet meer om als bemoediging elkaar te steunen. “Spreekt elkaar moed in. Elke dag zolang het “Heden” duurt ( Heb.3,13), het heden is maar van korte duur.